ভূমি সংস্কাৰৰ প্ৰশ্নটো ১৯৪৯ চনত সৰ্বোচ্চ ৰাজনৈতিক ভাৱে আলোচনা কৰা হৈছিল আৰু শ্ৰী জে.C কুমাৰাপ্পাক ইয়াৰ অধ্যক্ষ হিচাপে লৈ এখন কৃষি সংস্কাৰ সমিতি গঠন কৰা হৈছিল। উল্লেখনীয় যে জে.C কুমাৰাপ্পাৰ অধ্যক্ষতাত ১৯৪৯ চনত গঠন কৰা কৃষি সংস্কাৰ সমিতিয়ে পৰামৰ্শ অনুসৰণ কৰি প্ৰস্তুত কৰিছিল
(ক) ধনী ভূমি প্ৰভুৰ দ্বাৰা দৰিদ্ৰ খেতিয়কসকলৰ শোষণৰ পৰিসৰ নাইকিয়া কৰা
(খ) কৃষকসকলৰ মনত আত্মদাবীৰ অনুভূতি গঢ়ি তুলিবলৈ
(গ) ৰাজ্য আৰু টিলাৰৰ মাজত সকলো মধ্যস্থতাকাৰীৰ বিলুপ্তি
(ঘ) ভূমি উপ-ভাড়া দিয়া আৰু কৃষিভূমি অনা-কৃষিবিদলৈ হস্তান্তৰ কৰানিষিদ্ধ কৰা
(ঙ) ভূমি সংস্কাৰৰ ব্যৱস্থাৰ সঠিক ৰূপায়ণৰ বাবে সমৰ্পিত বিষয়াসকলৰ সৈতে এক প্ৰশাসনিক যন্ত্ৰ স্থাপন।
কুমাৰাপ্পাৰ পৰামৰ্শক ৰাজ্য চৰকাৰে যথাযথ গুৰুত্ব দিছিল কিয়নো ভূমি সংস্কাৰৰ বাবে ১৯৫১ চনৰ পৰা ৰাজ্যিক আইনসভাই গৃহীত কৰা সকলো আইনৰ প্ৰতিফলন আছে। প্ৰথম কৃষি সংস্কাৰ সমিতিয়ে দিয়া পৰামৰ্শৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত, প্ৰথম পঞ্চবাৰ্ষিক পৰিকল্পনাই মুখ্যতঃ কৃষি সংস্কাৰৰ ওপৰত অগ্ৰাধিকাৰ দিছিল,
(১) ৰাজ্য আৰু টিলাৰৰ মাজত মধ্যস্থতাকাৰীৰ বিলুপ্তি,
(২) ভাড়া হ্ৰাস কৰিবলৈ, ম্যাদৰ সুৰক্ষা প্ৰদান কৰিবলৈ আৰু খেতি কৰা ভাৰাতীয়াসকলক মালিকৰ পৰা মাটি ক্ৰয় কৰাৰ সুযোগ দিয়াৰ বাবে ভাড়াতীয়া সংস্কাৰ।
ভূমি দাবী অধিগ্ৰহণ আৰু সংস্কাৰ সম্পৰ্কীয় বিষয়বোৰ চোৱাচিতা কৰিবলৈ 1968 চনত অসমস্থাপিত হৈছিল ভূমি অনুৰোধ অধিগ্ৰহণ আৰু সংস্কাৰ; মুখ্যতঃ ৰূপায়ণৰ ওপৰত:-