মধ্যস্থতাকাৰীসকলক আঁতৰ কৰাৰ লক্ষ্যৰে মালিকসকলক ক্ষতিপূৰণ পৰিশোধ কৰা আৰু ভাৰাতীয়াসকলক তেওঁলোকৰ ভূমিৰ ওপৰত উন্নত অধিকাৰ প্ৰদান কৰি ৰাজ্যৰ অধীনলৈ পোনপটীয়াকৈ অনাৰ লক্ষ্যৰে অসমৰ পূৰ্বৰ গোৱালপাৰা আৰু কৰিমগঞ্জ জিলাৰ স্থায়ীভাৱে বসতি স্থাপন কৰা সম্পত্তিত জামিণ্ডাৰীঅধিগ্ৰহণৰ বাবে এই আইন জাৰি কৰা হৈছিল।

গোৱালপাৰা ভাড়াতীয়া আইন, ১৯২৯ বাতিল হোৱাৰ সৈতে আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে জামিণ্ডাৰী আইন, ১৯৫১-ৰ অসম ৰাজ্যিক অধিগ্ৰহণ আইন, ১৯৫১-ৰ অধীনত জামিণ্ডাৰী আৰু মধ্যস্থতাকাৰী অধিগ্ৰহণৰ ফলত, পূৰ্বৰ স্থায়ীভাৱে বসতি স্থাপন কৰা এলেকাবোৰত আন এটাৰ অধীনত ভূমি ধাৰণ কৰা ব্যক্তিসকল অসম (অস্থায়ীভাৱে বসতি স্থাপন কৰা এলেকা) ভাড়াতীয়া আইন, ১৯৭১-ত নিৰ্ধাৰিত অনুসৰি ভাড়াতীয়া হৈ পৰে।

আইনখনত মধ্যস্থতাকাৰীৰ বিলুপ্তি আৰু সত্ৰ, অংক, দৰগাহ আৰু এনে অন্যান্য ধৰ্মীয় আৰু দাতব্য প্ৰতিষ্ঠানৰ দ্বাৰা ধাৰণ কৰা অতিৰিক্ত অধিগ্ৰহণৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। অতিৰিক্ত ভূমিবোৰ ক্ষতিপূৰণ পৰিশোধৰ ওপৰত অধিগ্ৰহণ কৰা হয়। কিন্তু প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ অধীনত নিৰ্মাণ, বাগিচা আৰু ফুলৰ বাগিচাৰ বাবে এলেকা আৰু যৌগিক সামগ্ৰী আৰু আৱাসিক ভক্তৰ বাবে আৱাসিক এলেকা তেওঁলোকৰ বাবে ৰখা হয় আৰু ৰাজহমুক্ত ৰখা হয়।

এই আইনখন এক বৈপ্লৱিক আছিল যিয়ে কেৱল তেওঁলোকৰ ভূমিৰ ওপৰত ভাৰাতীয়াসকলৰ অধিকাৰ নিশ্চিত কৰাৰ বাবেই নহয় কিন্তু ভাৰাতীয়াসকলৰ দ্বাৰা ইণ্টাৰমিডায়েৰী বিলোপ আৰু মালিকীস্বত্ব অধিকাৰ অধিগ্ৰহণৰ বাবেও উল্লেখনীয় পৰিৱৰ্তন আনিছিল।

অসম (অস্থায়ীভাৱে বসতি স্থাপন কৰা এলেকা) ভাড়াতীয়া আইন, 1971-ৰ উদ্দেশ্য আৰু উদ্দেশ্য বোৰ সম্পাদন কৰাৰ বাবে এই নিয়মবোৰ প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল।

এই আইনখন (সংশোধিত অনুসৰি) অসমত কৃষি সংস্কাৰৰ ক্ষেত্ৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু প্ৰগতিশীল কাৰ্য আছিল। এইটো কৃষিভূমিৰ সৰ্বোচ্চ সীমা নিৰ্ধাৰণ আৰু অতিৰিক্ত ভূমিৰ বিভাজনৰ বাবে প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল। ১৯৭৫ চনত কৰা সংশোধনীয়ে ৫০ বিঘা লৈকে ভূমিৰ সৰ্বোচ্চ সীমা হ্ৰাস কৰিছিল আৰু বাগিচা থকাৰ বাবে সৰ্বাধিক ৪ বিঘা ৰখাৰ অতিৰিক্ত ধাৰণ কৰিছিল।

কোনো ব্যক্তিয়ে মালিক বা ভাৰাতীয়া হিচাপে চাহৰ বিশেষ খেতিৰ বাবে ভূমি ৰখাৰ অধিকাৰ নাথাকিব যিদৰে চাহৰ বিশেষ খেতিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে আৰু আইনখন আৰম্ভ হোৱাৰ দিনা (1970 চনৰ সংশোধিত আইন) ইয়াৰ উদ্দেশ্য আনুষঙ্গিক কাৰ্যকৰী হৈছিল। ৰাজ্য চৰকাৰে আনুষঙ্গিক উদ্দেশ্যৰ বাবে অধিক ভূমি অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ অনুমতি দিব পাৰে যেনে ঘূৰ্ণনমূলক খেতি, বীজবাৰী, নাৰ্চাৰী, ঔষধালয়, খেলপথাৰ আদিৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় এলেকা আৰু বাঁহৰ বাৰীৰ বাবে (কিন্তু 50 বিঘাতকৈ অধিক নহয়)।

ভূমি ধাৰণ আইন, 1956 (সংশোধিত অনুসৰি) অসম স্থিৰকৰণ অফ চিলিংৰ উদ্দেশ্য আৰু উদ্দেশ্য বোৰ সম্পাদন কৰাৰ বাবে এই নিয়মবোৰ প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল।

এই আইনৰ উদ্দেশ্য হৈছে আচাৰ্য বিনোভা ভাৱেৰ দ্বাৰা আৰম্ভ কৰা আন্দোলন আৰু গ্ৰামদান গাওঁবোৰত ভূমি হস্তান্তৰ আৰু পৰিচালনাৰ বাবে এক সৰলীকৃত আইনী প্ৰক্ৰিয়া অনুসৰি গ্ৰামদান আৰু ভুদান হিচাপে ভূমি দানৰ সুবিধা প্ৰদান কৰা। আইনবোৰৰ উদ্দেশ্যহৈছে:-

(ক) ভূদানৰ ক্ষেত্ৰত ভূমি ধাৰকসকলে ল'ৰাবিহীন লোকসকলক দান কৰা ভূমিৰ পুনৰ বিতৰণ।

(খ)। গ্ৰাম সভাৰ আৰেছাৰ অধীনত গ্ৰামদান গাওঁবোৰত সৰ্বাংগীন উন্নয়ন।

আঁচনিখনৰ উদ্দেশ্য আছিল গ্ৰাম্য ভূমিহীন শ্ৰমিকসকলৰ দৰিদ্ৰসীমাৰ তলৰ দৰিদ্ৰ শ্ৰেণীৰ লোকসকলক ঘৰৰ স্থান প্ৰদান কৰা যাৰ নিজা কোনো ঘৰৰ স্থান নাই। প্ৰতিটো পৰিয়ালত আৱণ্টন কৰা মাটি 1/2 ৰ পৰা 1 বিঘালৈ। এই আঁচনিৰ অধীনত প্ৰদান কৰা বিত্তীয় সাহায্য হৈছে প্ৰতিটো স্থানত (নিৰ্মাণ আৰু বিকাশৰ বাবে) প্ৰতিটো পৰিয়ালৰ বাবে 2,500/- টকা, কিন্তু ই চৰকাৰৰ সিদ্ধান্তৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।

কাৰ্বি আংলং জিলাত বসতি ধাৰকৰ মালিকানাধীন কৃষিভূমিৰ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু নিয়ন্ত্ৰণৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ বাবে এক আইন।

কাৰ্বি আংলং (ভূমি সংস্কাৰ) আইন, 1979-ৰ বিভিন্ন ধাৰাৰ অধীনত বিভিন্ন ব্যৱস্থা সম্পাদন কৰাৰ উদ্দেশ্যে এই নিয়মবোৰ প্ৰস্তুত কৰা হৈছে।